دوره 12، شماره 52 - ( 3-1403 )
جلد 12 شماره 52 صفحات 19-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Imani A, Shahrokhi S M, Eslami M. The Soft Power of the Islamic Republic of Iran in Confronting the Gaza-Israel War. 3 2024; 12 (52) :1-19
URL: http://jlawst.ir/article-1-1068-fa.html
URL: http://jlawst.ir/article-1-1068-fa.html
ایمانی اصغر، شاهرخی سیدمحمد، اسلامی مجتبی. قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با جنگ غزه و اسرائیل. 1. 1403; 12 (52) :1-19
استاد گروه حقوق دانشگاه عدالت
چکیده: (133 مشاهده)
تغییرات گسترده و جریانساز محیط جهانی طی دهههای اخیر و کاهش مقبولیت کاربرد قدرت سخت، توجه به مظاهر قدت نرم را برای کنشگران اجتنابناپذیر ساخته است. لذا کشورهای مختلف حتی در سطوح منطقهای سرمایهگذاریهای قابلتوجهی بهمنظور ارتقاء منابع قدرت نرم خود انجام دادهاند. امروزه سرمایهگذاری در حوزهی استحصال قدرت نرم امری نیست که هیچ کشوری ازجمله جمهوری اسلامی ایران ـ بهعنوان یکی از اعضای نظام جهانی که لاجرم باید خود را با اقتضائات این نظام سازگار سازد. جمهوری اسلامی ایران نیز بهعنوان واحد سیاسی مستقل، بهمنظور دستیابی به اهداف ملی و راهبردی خود از مؤلفهها و ظرفیتهای قدرت نرم خود در حوزه سیاستهای منطقهای و بینالمللی، بهره میگیرد. در حال حاضر، یکی از رویدادهای مهم در خاورمیانه، جنگ غزه و اسرائیل است که با توجه به حمایت ایران از غزه، تأثیر بسزایی بر قدرت نرم ایران در این خصوص دارد. بر همین اساس اصلی تحقیق این است که قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در جنگ غزه و اسرائیل چگونه قابل تبیین است؟ یافتههای تحقیق نشان از آن دارد که، قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، در اهمیت یافتن مؤلفههایی ریشه دارد که کیفیت تعامل نظام اسلامی با بازیگران منطقهای و فرا منطقهای را در عرصهی دیپلماسی و سیاست خارجی ارتقا میبخشد. موقعیت این قدرت، زمانی تثبیت میگردد که جمهوری اسلامی بتواند زمینه نفوذ و پذیرش آن را برای بازیگران منطقهای و یا بازیگران فرا منطقهای تأثیرگذار در منطقه فراهم نماید. این هدف میتواند در قالب هنجارها، اصول و قواعدی تحقق یابد که از منظر افکار عمومی دارای مقبولیت بیشتری است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
